Okrzyknięte "umiejętnościami krytycznymi" XXI wieku, komunikacja, krytyczne myślenie, współpraca i kreatywność stały się modnymi hasłami wśród nauczycieli i łatwo jest zrozumieć dlaczego.

Uczenie się na pamięć, zapamiętywanie, mnemotechniki to aspekty tego, co nazywam jednokierunkowym uczeniem się. Uczniowie przyswajają informacje od nauczyciela (jeden kierunek), a następnie są zobowiązani do powtórzenia tych informacji nauczycielowi w formie testów, wypracowań i zadań domowych (również jeden kierunek). W tym typie uczenia się nacisk kładzie się na zatrzymanie i zrozumienie informacji.

Jednak 4C również nie są niczym nowym. Pomimo opisanego powyżej stagnacyjnego stylu edukacji, wielkie umysły mimo wszystko rozkwitały i budowały gmach wiedzy, jaki znamy dzisiaj. Nie ma wątpliwości, że Newton, Einstein, Turing, Tesla, Freud i reszta gigantów nauki i intelektu w naszym społeczeństwie musiała ćwiczyć ogromne ilości krytycznego myślenia, kreatywności, współpracy i komunikacji, co być może było częścią ich naturalnego geniuszu lub było zachęcane przez oświeconych mentorów.

Można sobie jednak wyobrazić, o ile więcej osób znalazłoby się w tym panteonie wielkich umysłów, gdyby te krytyczne umiejętności intelektualne były nauczane również w środowisku K-12.

Tak więc dzisiejsi nauczyciele skupili się nie tylko na przekazywaniu faktów swoim uczniom, ale także na rozwijaniu krytycznych umiejętności intelektualnych, które zaprzeczają, a także inspirują do głębszego i bardziej produktywnego uczenia się, samomotywacji, ciekawości, świadomości społecznej, szacunku dla przeciwstawnych idei, rozwiązywania problemów, debaty i wątpliwości, które są cechą charakterystyczną przełomowych postępów intelektualnych.

4C zostały również uznane za umiejętności niezbędne dla przyszłej siły roboczej - nie każdy jest przecież skazany na bycie akademickim gigantem - a umiejętności wymagane przez przeciętnego człowieka w trakcie zapewniania bytu sobie, swojej rodzinie i społeczeństwu jako całości są również coraz częściej utożsamiane z 4C.

Jak nauka online może ułatwić realizację 4C edukacji?

Całe prace doktorskie są pisane na temat nawet najmniejszych aspektów 4Cs, więc dokonałem ich przeglądu poniżej z ukrytą obietnicą zbadania ich bardziej szczegółowo w przyszłych postach.

Komunikacja Środowisko nauczania online wymaga od studentów skutecznej i jasnej komunikacji. W sieci, są oni bardziej odpowiedzialni za wyjaśnienie oczekiwań, jakie kurs ma wobec nich. Interaktywność systemów online oznacza, że komunikacja może być bardziej płynna, elastyczna i szybka. Komunikowanie się w sposób jasny online jest koniecznie krytyczną umiejętnością, zwłaszcza w odniesieniu do technologii, ponieważ poruszamy się w środowisku napędzanym przez AI, jasne dane i jasne instrukcje za pośrednictwem platform technologicznych są coraz bardziej istotne. Myślenie krytyczne Definiuje się je jako myślenie wysokiego rzędu lub zdolność do dojścia do wniosku tak/nie na podstawie własnego przesłuchania faktów. Szczególnie podoba mi się definicja podana na stronie criticalthinking.org: "Myślenie krytyczne to taki sposób myślenia - o dowolnym temacie, treści lub problemie - w którym myśliciel poprawia jakość swojego myślenia poprzez umiejętne analizowanie, ocenianie i rekonstruowanie go. Myślenie krytyczne to myślenie kierowane przez samego siebie, samodyscyplinowane, samokontrolowane i samokorygujące się". Kultywowanie uczniów, którzy myślą w ten sposób, jest prawdopodobnie kulminacją i pożądanym rezultatem wzmacniania pozostałych C. Niemniej jednak, poszukiwanie sposobów stymulowania krytycznego myślenia, szczególnie w środowisku internetowym, jest wartościowe. Kluczowe znaczenie dla krytycznego myślenia ma bezstronność i brak uprzedzeń. Nauczyciele mogą aktywnie wymagać od uczniów przyjęcia punktu widzenia odmiennego od ich pierwotnej tezy, aby nauczyć ich, jaką funkcję pełnią uprzedzenia w myśleniu o świecie. Dyskusja i wymóg uzasadniania swoich wniosków w ramach debaty to kolejny ważny czynnik niezbędny do promowania krytycznego myślenia. Fora internetowe i dyskusje muszą być starannie moderowane przez nauczycieli, tak aby dyskusje w sieci były płynne, ale jednocześnie wymagały od uczestników dokładnego umotywowania i wyjaśnienia. Kreatywność Kreatywność, z czysto dydaktycznego punktu widzenia, to przede wszystkim zdolność do odkrywania i badania nowej wiedzy, połączona z umiejętnością zastosowania jej w nowych lub innych kontekstach. Jest to więc proces składający się z dwóch etapów. Krok 1: odkrywanie, odkrywanie i odkrywanie - wewnętrznie chaotyczny proces napędzany przez ciekawość i pokorę - to, co niektórzy naukowcy nazywają myśleniem dywergencyjnym. Krok 2: zastosowanie wyników swoich poszukiwań do tworzenia nowych pomysłów. Internet jest przestrzenią szeroką, bogatą i rozległą, umożliwiającą niezwykłą eksplorację pomysłów (krok 1), ale jest też wylęgarnią naśladownictwa, imitacji i treści wirusowych (nie wspominając o staroświeckim plagiacie), a oryginalność myśli jest z natury trudna do osiągnięcia. To właśnie drugi krok wymaga od nauczycieli zastosowania stanowczych wskazówek. Popychanie uczniów do osiągnięcia prawdziwej intelektualnej kreatywności opisanej w kroku drugim wymaga od nauczycieli stanowczej ręki przy tworzeniu planów lekcji i określaniu oczekiwań. Należy skupić się nie tylko na tym, czego uczniowie mogą się dowiedzieć, ale także na tym, jak mogą wykorzystać tę wiedzę do rozwiązywania starych problemów za pomocą nowych rozwiązań. Współpraca Jednym z zarzutów wobec nauczania online jest to, że powiększa ono strukturę, a zmniejsza debatę. Mówi się, że interakcja i zdolność do natychmiastowego kwestionowania założeń są zminimalizowane w nauczaniu online. Naturalnie prawdą jest, że w wielu środowiskach nauczania online nie ma ciągłości dyskusji w klasie. Zamiast tego skupiają się one na rozwijaniu koncentracji, odpowiedzialnym zarządzaniu czasem i samomotywacji. Jednakże, środowiska nauczania online, ze względu na ich zdolność do nauczania na odległość, są bogate w różnorodność kulturową. Nie ulega wątpliwości, że w miarę jak technologia skraca odległości między nami, nasza zdolność do współpracy, zrozumienia i akceptacji innych kultur w środowisku akademickim wzrasta, gdy współpracujemy w środowiskach nauczania online.

4C są bez wątpienia krytyczne dla każdego nauczyciela, który zastanawia się nad efektywnością swoich metod oraz nad tym, w jaki sposób jego uczniowie wykorzystają zdobytą wiedzę w przyszłości. Środowiska nauczania online muszą brać to pod uwagę zarówno przy ich projektowaniu, jak i przy ich wdrażaniu.