Kiedy zaczynałem naukę w szkole, było siedem klas pierwszych, a w każdej z nich około 30 uczniów. Wszyscy byliśmy w podobnym wieku, niektórzy nieśmiali, niektórzy zbyt aktywni, niektórzy nerwowi, ale w naszych umysłach wszyscy byliśmy tacy sami: równi sobie, równi kolegom.

Kiedy zacząłem drugą klasę, w mojej klasie brakowało kilku uczniów. Gdzie oni się podziali? Najwyraźniej szkoła postanowiła stworzyć specjalną, ósmą klasę, wybierając kilku uczniów z najniższymi wynikami w nauce spośród pozostałych siedmiu.

Nie ma nic złego w poświęceniu im większej uwagi i pomocy w poprawieniu ocen, prawda?... Tyle że jedynym kryterium wyboru były oceny. Oceny z tych samych standaryzowanych testów pisemnych. Nikt nie testował dzieci inaczej, ani nie patrzył na sprawę z innego punktu widzenia.

Uczniowie osiągający słabe wyniki byli klasyfikowani jako leniwi, roztargnieni, niespokojni lub po prostu wolno uczący się. Nikt nie wydawał się zainteresowany, by kopać pod powierzchnią i walczyć z prawdziwymi powodami, dla których niektórzy uczniowie mieli problemy w szkole.

Co kryje się w nazwie?

Nie wiem, jak inni, ale ja, kiedy zaczęłam chodzić do szkoły, bardzo chciałam nauczyć się czytać. Fascynowały mnie bajki i baśnie i po prostu chciałam sama je czytać.

Jedną z bajek, którą bardzo dobrze pamiętam z tamtego okresu, jest Rumpelstiltskin. Był on złym człowiekiem w tej opowieści i mógł zrobić naprawdę złą rzecz, dopóki inni nie wiedzieli, jak się nazywa. Gdy ktoś go rozpoznał i zawołał po imieniu, jego czar pryskał i znikał. Ale musieli być konkretni: zły facet, czy chochlik nie równał się Rumpelstiltskin.

Tak samo wolni uczniowie nie są równi uczniom z dysleksją. Na szczęście dziś wiemy, że istnieje więcej niż jeden rodzaj uczniów mających problemy z nauką, a także główne powody, które wyjaśniają, która część nauki jest dla nich wyzwaniem. Dlatego możemy pracować nad tym, by pomóc każdemu z nich i sprawić, by zła aura nad nimi zniknęła.

Trudności ze słuchaniem: nie każdy słyszy tak samo, dla niektórych z nas dźwięki podróżują w inny sposób przez mózg, więc słowa, które brzmią podobnie są często źle rozumiane.

Ekspresja werbalna: niektórzy uczniowie są po prostu lepsi w pisaniu zamiast mówienia. Słowa przychodzą łatwiej, a pomysły mają więcej sensu, kiedy są przelane na papier.

Niepełnosprawność w czytaniu, znana również jako "dysleksja": Mózg ucznia z dysleksją interpretuje symbole graficzne w inny sposób niż mózg normalnego ucznia. Niektórzy opisują to jako "drukowane litery tańczące na papierze". Uczniowie dotknięci dysleksją mają problemy z rozpoznawaniem słów, pisownią i dekodowaniem.

Pisanie i ekspresja pisarska: niektórzy ludzie są lepsi w pisaniu, inni po prostu doskonale radzą sobie z werbalizowaniem swoich odpowiedzi i pomysłów, a mają problemy, kiedy próbują przelać swoje myśli na papier.

Dzieci uzdolnione: są to uczniowie, którzy mają bardzo niskie ogólne wyniki w nauce, ale wyróżniają się w jednym przedmiocie i uzyskują najlepsze wyniki w międzynarodowych konkursach z tego przedmiotu.

Wykorzystanie technologii w celu zaspokojenia potrzeb uczniów mających problemy z nauką

Nauczyciele są dziś lepiej przygotowani do radzenia sobie z uczniami mającymi problemy z nauką. Poznają i stosują techniki nauczania, które mają pomóc tym uczniom znaleźć najbardziej odpowiedni dla nich sposób uczenia się i osiągania lepszych wyników w nauce.

Technologia edukacyjna zyskała wiele na przestrzeni lat, a nowe funkcje są tworzone w celu poprawy całego procesu nauczania. Spójrzmy na przykład na LMS. Zastosowanie systemu zarządzania nauczaniem w szkołach pozwala uczniom na zapisanie się na samodzielnie prowadzone zajęcia, podczas których mogą oni sami ustalać tempo procesu uczenia się.

Uczniowie z trudnościami w słuchaniu mogą uzyskać dostęp do pisemnych materiałów dydaktycznych z lekcji, ponieważ do każdego filmu wideo może być dołączona transkrypcja. Studenci z trudnościami w mówieniu będą zadowoleni z czatu online, gdzie mogą uczestniczyć w pisemnych dyskusjach na temat każdej części kursu. Dla tych, którzy mają problemy z pisaniem odręcznym i ekspresją, nauczyciele mogą pozwolić im na wysyłanie prac domowych w formie nagrania głosowego. Mogą również zaangażować ich w projekty, które zakładają esej fotograficzny lub raport z książki wideo. W ten sposób nauczyciel może ocenić i sklasyfikować prawdziwy poziom zrozumienia zajęć przez ucznia, nie dostrzegając błędów ortograficznych czy niezrozumiałego pisma.

Oznacza to, że pomoc i wsparcie mogą być oferowane w każdej chwili, we właściwym czasie - po każdych zajęciach lub module nauczania, a nie tylko po wynikach egzaminów końcowych. Mniejsze cele są łatwiejsze do osiągnięcia, a uczniowie pozostają zmotywowani przez dłuższy czas.

Wszyscy zaangażowani w proces nauczania i uczenia się wiedzą, że każde dziecko jest unikalną jednostką w każdym aspekcie swojego życia, włączając w to sposób, w jaki się uczy i pojmuje rzeczy. Całe doświadczenie związane z nauczaniem i uczeniem się powinno dotyczyć zdobywania wiedzy, a nie spełniania standardów. Uczniowie mający problemy z nauką mają po prostu inne standardy.