Dawno minęły czasy, kiedy w klasie tylko nauczyciele mówili, a uczniowie się uczyli. Podczas gdy sytuacja nie uległa całkowitej zmianie (chociaż nauczyciele mogliby nauczyć się czegoś lub dwóch od młodszych pokoleń), uczniowie są dziś zachęcani do wypowiadania się na temat tego, czego się uczą.

Właściwie uczniowie muszą mówić o tym, czego się uczą, pisać o tym, odnosić to do przeszłych doświadczeń i stosować w swoim codziennym życiu. To jest właśnie główny cel edukacji: zachęcanie uczniów do stosowania zdobytej wiedzy w celu zapewnienia lepszej przyszłości.

Współpraca i praca w grupach jest zazwyczaj lepsza niż uczenie się indywidualne, a także lepsza niż uczenie się w konkurencji (przeciwko sobie). Powód tego jest prosty: ludzie są zwierzętami społecznymi.

Podczas gdy wszyscy wydają się zgadzać co do tego, że współpraca w klasie jest nie tylko pożądana, ale wręcz konieczna, by nauka była przyjemna, a uczniowie bardziej zaangażowani, istnieje jeden kluczowy aspekt, który w jakiś sposób został zignorowany przez większość decydentów: klasa. Fizyczna przestrzeń, w której uczniowie zbierają się, by się uczyć, nie sprzyja współpracy. Z tego punktu widzenia struktura klasy pozostaje raczej archaiczna.

Z biurkami przykręconymi do podłogi, być może wyżej na każdym stopniu schodów, długimi stołami, być może ustawionymi w półkolu, meble w tradycyjnej klasie pozostawiają niewiele miejsca na dyskusję i współpracę między uczniami.

Aby nawiązać kontakt z rozmówcą, potrzebny jest kontakt wzrokowy, a o ten trudno, gdy najwygodniejsza pozycja zmusza do patrzenia na tył głowy kolegów. Można to trochę obejść, ale im większa odległość fizyczna między dwoma uczniami, tym trudniej jest im prowadzić przyzwoitą rozmowę na dany temat.

Co mogą zrobić nauczyciele, by zmaksymalizować współpracę w klasie?

Znacie to powiedzenie: "Gdzie jest wola, tam jest i sposób". Może nie ma zbyt wielu rzeczy, które nauczyciel może zrobić, szczególnie jeśli weźmiemy pod uwagę fizyczne braki w klasie, ale nie jest tak ponuro. Oto kilka sugestii możliwych rozwiązań:

Pracuj z tym, co masz. Jeśli ławki w klasie nie są przykręcone do podłogi i uczniowie mogą je przesuwać, należy ich do tego zachęcić. Pozwólmy im zebrać się w grupy różnej wielkości i nadzorujmy ich aktywność, chodząc po sali i uczestnicząc w rozmowach, gdy zajdzie taka potrzeba.

Przydzielenie mniejszych grup. Do każdego grupowego projektu edukacyjnego należy wyznaczyć małe, współpracujące ze sobą pary liczące od dwóch do czterech uczniów. Niech wiedzą dokładnie, co każdy z nich ma do zrobienia, dzięki czemu będą polegać na sobie nawzajem w celu osiągnięcia sukcesu zespołu.

Mieszać grupy. Klasa rzadko jest liniowa, jeśli chodzi o wyniki uczniów. Staraj się łączyć uczniów osiągających słabe wyniki w nauce z uczniami osiągającymi przeciętne wyniki, uczniów osiągających przeciętne wyniki z uczniami osiągającymi przeciętne wyniki oraz uczniów osiągających przeciętne wyniki z uczniami osiągającymi wysokie wyniki. To sprawi, że pokonają oni wszelkie frustracje związane z nauką i otworzą się na rozmowy.

Zachęcaj do przekazywania informacji zwrotnych. Ze wszystkich kierunków: między członkami grupy, między grupami, od grup do ciebie, od poszczególnych osób do ciebie i oczywiście od ciebie do każdej grupy lub osoby. W ten sposób można natychmiast wyjaśnić wszelkie nieporozumienia i upewnić się, że uczniowie wykonują swoje zadania.

Przejdź do trybu online. LMS oparty na chmurze zwykle zawiera narzędzia do współpracy, takie jak wiki, blogi, czaty, fora i grupy. Narzędzia te pomogą uczniom pozostać skupionymi i podekscytowanymi, a wirtualna klasa da poczucie, że każdy ma najlepsze miejsce.

Nadzieja nigdy nie jest stracona

Sale lekcyjne muszą zamienić się w przestrzenie, które zachęcają do samoorganizacji nauki, uczenia się od siebie nawzajem i nauczania siebie nawzajem, co jest najbardziej wartościowym sposobem uczenia się.

Słońce wzejdzie wiele razy, zanim systemy edukacyjne na świecie zrewolucjonizują klasy, ale jest nadzieja, że to się w końcu stanie. Jeśli podróż na 1000 mil zaczyna się od jednego kroku, to ten krok został już zrobiony przez architekta Takaharu Tezuka, który zaprojektował niesamowite przedszkole w Japonii.

Odwiedź Bright Side, aby zobaczyć więcej zdjęć i obejrzyj jego inspirujący wykład na TED, aby poznać historię, która się za tym kryje.

Te dzieci będą wiedziały, że nauka może odbywać się bez ograniczeń ścian i stałych ławek do nauki. Kiedy pójdą na studia, ich wymagania będą wyższe, a ich głos głośniejszy, więc ważni decydenci usłyszą ich i zaprojektują nowe sale lekcyjne zgodnie z potrzebami edukacyjnymi nowego tysiąclecia.